برایم بنویس،
زیرا همه‌ی گل‌های سرخی که
به من هدیه کردی
در گلدان بلورین خود پژمرده‌اند
و تنها گل‌های سرخ اشعارت که
برایم سرودی
هنوز سر زنده‌اند
از همه‌ی گل‌های جهان
و همه‌ی زمان‌ها
تنها بوی عطر، در اشعار باقی می‌ماند
. . .
غاده السّمان - کتاب معشوق مجازی
. . .
این روزهایی که گذشت تصمیم داشتم نام وبلاگ را عوض کنم و بذارم یک چیز دیگه. اما تصمیم گرفتم عوض نکنم چون اگه بار اول می‌شد بار دوم و سومی هم بود. و اما خشت اینجا از روح سوکوروی بی‌رنگی هست که در آخرین روزهای ۱۴۰۱ می‌خواندم...
معتاد چایخونه ی حرم
عه یک عدد لر دیگه پیدا کردم :)
البته از تو کامنتا فهمیدم :)
چرا شعر رو داشتم میخوندم یجوری شدم؟
شاید چون کسی که این شعر رو دوست دارم براش بفرستم اصلا به من فکر هم نمیکنه :))
•° 𝓚𝓲𝓶𝓲𝓪 °•
خوبم مرسی شما خوبی؟
تا جایی که یادمه، صدات خوبه و لهجه هم نداری 🙃
صدات شبیه کساییه که پادکست ضبط میکنن
•° 𝓚𝓲𝓶𝓲𝓪 °•
خیلی قشنگ بود✨️
آقا معلّـم
اون صوت هم چون صدام بد بود، تصمیم گرفتم حالت پچ پچ طور بگم :) خودم متوجه لهجه اش نمیشم ولی ممکنه ادای کلمات لهجه لری داشته باشه...
من که تونی تاکیتانی شدم اسم دیگه ای به ذهنم نرسید . 🤔