۹ : نگاهی به فیلم آبی بیکران

آبی بیکران کاری از کارگردان نام دار فرانسوی لوک بسون است. بسون این فیلم رو در سال ۱۹۸۸ - ۱۳۶۷ خودمون - در جزایر ایتالیا و یونان ساخته.

بسون اون موقع کارگردانی تازه کار حساب می‌شده و بعدا با ساختن فیلم های دیگه ای مثل لئون حرفه ای و ژاندارک و مجموعه تاکسی رو زبانها افتاده و بیشتری ها فیلماشو دیدن.

ظاهرا بسون خودش عاشق دریا بوده و حادثه ای پیش میاد و نمیتونه دیگه بره غواصی. وقتی فیلنامه آبی بیکران به دستش میرسه شروع میکنه به ی سری تغییرات تو فیلنامه و پرس و جو از اهالی شنا و  غواصان و متخصصان.

میبینه دستکاری فیلنامه نتیجه نداره برا همین بازیگرا رو جمع می کنه و میرن فیلم رو بسازن و اونجا تا جای ممکن حواس شون رو موقع فیلمبرداری و تدوین جمع کنن.

ژان رنو نقش اصلی فیلم رو داره - در نقش انزو - ژان رنو با میمیک و حرکات و فیزیک بدنی طنزگونه و نوعی لجبازی مخصوص خودش فیلم رو از حالت خشکی حاصل از کم دیالوگی بیرون می کشه.

ژان مارک بار - در نقش ژاک - همون شخصیت منزوی و کم حرف خودش رو در سراسر فیلم ادامه میده که یکم زیادیه

اوایل فیلم کودکی دو طرف رو می‌بینیم - هر دو کودک شناگران ماهری هستن - یکی خاص اجتماع و دیگری خاص انزوا .

تا ایکنه پدر ژاک در یک حادثه جمع آوری صدف میمیره و انزو هم شاهد ماجراست. اینجا آغاز جدایی شونه و فیلم برش میخوره و میره به بزرگسالی دو شخص. 

انزو یک رکورددار غواصی عمق بدون کپسوله و ژاک هم برای یک تیم تحقیقاتی غواصی میکنه. انزو میدونه تنها یک رقیب داره اونم ژاک دوران بچگی اش هست. میره سراغ ژاک تا اونو به مبارزه بکشونه.

... - داستان رو دیگه لو نمیدم - ... تو آخر فیلم ژاک ی رکورد غواصی میزنه و انزو موفق نمیشه اونو تکرار کنه و غرق میشه و در اعماق دریا رها میشه. خود ژاک هم تو خواب میبینه که رفته کنار دلفین ها - چند جا هست که فیلم تمایزی بین دلفین ها و ژاک نمی ذاره - برا همین بلند میشه و دل میزنه دریا و میره عمق و خودش رو بین دلفین ها رها می کنه. 

این صحنه آخر یکی از جالب ترین مرگ های آخر فیلم‌هاست. خود کارگردان فیلم رو احتمالا برای دل خودش ساخته - من که خیلی خوشم اومد هرچه از دل برآید بر دل نشیند - و اینکه فیلم یک موسیقی زنده ی سیسیلی و مدیترانه ای گونه داره. کاری از اریک سرا موسیقین فرانسوی و همراه همیشگی لوک بسون. به نظرم این ۱۰۰ دقیقه رو حتی اگر فیلم به دل نشینه آهنگ پشت زمینه و سکانس ها و صحنه ها ارزشمنده. یک موسیقی گرم و دوستانه با یک خط مشی دنباله دار در فیلم.

۵ نظر ۳ دوست داشتم ۰ نه مخالفم
Donya Doe
۰۱ مرداد ۰۰:۰۷
من ندیده اسپویل بخونم به فنا رفتم:)))
ولی مرسی که خوش رنگی مثل این رو معرفی کردی
معلوم نیس کی ببینم ولی دوسش داشتم

پاسخ :

😅 من نمیخواستم اسپویل کنم. و بعد چندی فیلم کلاسیک نگاه کرده بودم و اومدم درباره اش بنویسم. و گفتم که بدونید چیه.
حال دفعه بعد فقط اولاش میگم مثل این اینستاگرامیا ... موزیک روی سکانس هاش درجه یکن من هرچی کردم موزیکال رو خشک و خالی شیر کنم اون حرارت روی صحنه رو نداشتن... D:
𝑵𝒂𝒓𝒔𝒊𝒔 ..
۲۹ تیر ۲۲:۵۶
نه بابا ...اع .....چه حرفیه .....
𝑵𝒂𝒓𝒔𝒊𝒔 ..
۲۹ تیر ۱۴:۴۵
😂😂😂😂خب دیگه نبینیم ...اسپویل شد

پاسخ :

میخواستم فقط اولش رو بگم بعد دهنم وا شد دیگه - همون خروس و روباه - حالا حواسم جمع می کنم 
فیلمه شاهکار نیست و سلیقه من خیلی با بقیه جور نیست
Nar xes
۲۹ تیر ۱۲:۵۳
ای وای... کاش نوشته‌بودید قراره آخر داستان رو اسپویل کنید :((

پاسخ :

والا فیلمه قدیمی هست. یعنی فکر نمی کردم کسی بره دانلود کنه ببینه. فقط نوشتم ی پیش ذهنی باشه اگه تلوزیون پخش کرد یا ی فیلم خارج از غلو خواست ببینه گرچه فیلمه خوبه
ستاره برزنونی
۲۹ تیر ۱۲:۵۱
مرسی از معرفی فیلم جدید

پاسخ :

خانم برزنونی خیلی خوشحالم که مشکلات حل شده و دوباره می نویسید 
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی
یک فارغ التحصیل تربیت معلم که از شانس عجیبم، سال اول کلاس اول درس میدم. اسم وبلاگ هم اقتباسی از اسم کتاب سوکورو تازاکی بی رنگ نوشته هاروکی موراکامی است. 📚 📚
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان